بررسی تغییرات نفوذپذیری سطحی خاک در شبکه های تغذیه مصنوعی (مطالعه موردی: شبکه تغذیه مصنوعی دشت شهریار)

در سیستم های تغذیه مصنوعی مساله انسداد خلل و فرج خاک بستر حوضچه های تغذیه، بحرانی ترین موضوع در زمینه کارایی سیستم های تغذیه مصنوعی می باشد. آزمایش های صحرایی در محل طرح تغذیه مصنوعی شهریار، به منظور اندازه گیری تغییرات سرعت نفوذ در حوضچه های تغذیه، در 5 حوضچه تغذیه در بستر رودخانه کرج، به روش استوانه مضاعف، انجام گردید. نتایج نشان داد که میانگین نفوذ پذیری در نمونه های شاهد 5/29 و 2/30 سانتی متر بر ساعت بوده و داخل عرصه ی تغذیه مصنوعی، نفوذپذیری از 7/5 تا 6/18 سانتی متر بر ساعت متغیر می باشد. از سوی دیگر نتایج نشان داد که حوضچه 1 از نظر نفوذپذیری در رتبه متوسط قرار دارد که عملا نسبت به حالت شاهد از رده خارج شده است. پس از برداشت در حالت های 10، 20 و 30 سانتی متری مشخص گردید پس از برداشت 20 سانتی متری از رسوبات، تغییر محسوسی در نفوذپذیری حوضچه ها رخ داده است، بنابراین پیشنهاد می شود رسوبات تمامی حوضچه ها به اندازه 20 سانتی متر برداشت شود تا راندمان طرح افزایش یابد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد اثر ساده عمق، مکان و حوضچه بر میزان نفوذپذیری سطحی، در سطح یک درصد و اثر متقابل سطوح مکان و حوضچه بر نفوذپذیری در سطح پنج درصد معنی دار می باشد