اولویت بندی معیارهای مرتبط با استقرارپایگاه های اورژانس پیش بیمارستانی با استفاده از روش فرایند تحلیل شبکه ای

پایگاه های اورژانس پیش بیمارستانی به عنوان اولین خط مراقبت و درمان اهمیت زیادی در نظام بهداشت و درمان دارد. هدف از انجام این پژوهش اولویت بندی معیارهای مرتبط با استقرار پایگاه های اورژانس پیش بیمارستانی است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی است. ابتدا با مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از سوالات نیمه ساختار یافته در مصاحبه با افراد صاحب نظر این حوزه و مطالعه تطبیقی روی پنج کشور جهان معیارهای مرتبط با استقرار جمع آوری شد. سپس 57 زیرمعیار مرتبط با استقرار پایگاه های اورژانس پیش بیمارستانی طراحی شد که 30 معیار توسط خبرگان حوزه مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی کشور ایران تایید شد. سپس برای رتبه بندی بین معیارها و زیرمعیارها، "پرسشنامه مقایسات زوجی"، (Pairwise Comparison Questionnaire) استفاه شد. روایی محتوای پرسشنامه با نظرات 10 نفر از متخصصین و پایایی آن نیز با ناسازگاری قابل قبول کمتر از 10 درصد برای تک تک زیرمعیارها تایید شد. تحلیل داده ها و اولویت بندی معیارها و زیرمعیارها با استفاده از روش فرایند تحلیل شبکه (ANP: Analytic Network Process) انجام شد. پس از تکمیل ماتریس مقایسات زوجی توسط 10 نفر از خبرگان این حوزه، وزن هرکدام از زیرمعیارها مشخص شد و در نهایت رتبه بندی به وسیله نرم افزار سوپر دسیژن نسخه 22 انجام گرفت.  30 زیرمعیار در قالب 5 معیار اصلی برای استقرار مشخص شد. در 5 معیار اصلی، به ترتیب برنامه ریزی با وزن 0/295 رتبه اول، سرعت خدمت رسانی با وزن 0/244 رتبه دوم، ارتباطات و اطلاعات با وزن 0/181 رتبه سوم، نیروی انسانی با وزن 0/157 رتبه چهارم و سازماندهی با وزن 0/122 رتبه پنجم را به خود اختصاص داد. استقرار پایگاه های اورژانس پیش بیمارستانی بستگی به معیارهای متعددی مانند نیروی انسانی، سیستم ارتباطات و اطلاعات، سازماندهی، برنامه ریزی و سرعت خدمت رسانی دارد. پیشنهاد می گردد در استقرار پایگاه های اورژانس پیش بیمارستانی به معیارهای برنامه ریزی، نیروی انسانی، سرعت خدمت رسانی، سیستم ارتباطات و اطلاعات و سازماندهی توجه ویژه صورت گیرد.