اثبات ولایت امیرالمومنین(ع) در سوره مائده با استفاده از روش «تفسیر ساختاری»

سوره مائده یکی از سوره های بلند قرآن، و آخرین سوره نازل شده بر رسول خدا(ص) است. در این سوره آیاتی ازجمله آیات ولایت، تبلیغ و اکمال وجود دارد که مفسران شیعه برای اثبات ولایت امیرالمومنین(ع)، به آنها استناد می کنند. ناسازگاری سیاق پیشین و پسین آیه سوم این سوره (آیه اکمال)- که مربوط به گوشت های حرام است- با مسئله اکمال دین، مفسران را بر آن داشته که راهکارهایی برای حل این معضل تفسیری ارائه دهند؛ راهکارهایی مانند: عدم پیوستگی در صدور، پراکندگی در نزول، و یا معترضه بودن عبارت «الیوم اکملت لکم دینکم». در این پژوهش، با استفاده از روش «تفسیر ساختاری» و ابزارهای آن، راهکار علمی جدیدی در حل این معضل تفسیری ارائه می شود؛ راهکاری که نه تنها مسئله ناسازگاری ظاهری سیاق را در آیه اکمال، برای نخستین بار می گشاید، بلکه نمای جدیدی از سوره مائده ارائه می کند، که ارتباط بین آیات با مسئله ولایت روشن تر خواهد شد. در این سوره خداوند بر مسئله ولایت به عنوان مهم ترین نعمت برای جامعه انسانی تاکید کرده است، که سایر نعمات مادی و معنوی در پرتو آن قابلیت بهره برداری پیدا می کنند. خداوند در سوره مائده، ویژگی های حاکم شایسته و وظایف مردم در برابر او را بیان می کند؛ تطبیق این ویژگی ها با گزاره های تاریخی به جا مانده از سده نخست هجری، خود مبین حقانیت ولایت امیرالمومنین(ع) است؛ هرچند نامی از آن حضرت در این سوره ذکر نشده است.