تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطح پلاسمایی سلکتین- ای و شاخص ‏های گلبول سفید در بیماران قلبی - عروقی

شاخص های التهابی پیشگویی کننده بیماری های قلبی عروقی نسبت به پروفایل های لیپیدی در تشخیص این بیماری ها از دقت بالایی برخوردار هستند. ارائه الگوی تمرینی مناسب جهت کاهش سطح عوامل التهابی در این بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطح پلاسمایی سلکتین- ای و شاخص‏های گلبول سفید در بیماران قلبی عروقی بود. از بیمارانی که به صورت داوطلبانه برای بازتوانی به بیمارستان قلب شهید رجایی تهران مراجعه کردند، تعداد 20 بیمار قلبی عروقی مرد (50 تا 70 سال) انتخاب شدند و به دو گروه (n=10) تمرین و کنترل تقسیم شدند. بعد از اندازه گیری اوج اکسیژن مصرفی، گروه تمرین به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه فعالیت تناوبی شامل 8 تکرار 4 دقیقه ای (2 دقیقه فعالیت و 2 دقیقه استراحت فعال) اجرا کردند. در حالی که گروه کنترل فعالیت منظمی نداشتند. قبل از شروع و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین در شرایط ناشتایی خون گیری به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون T مستقل در سطح معنی داری 05/0 p< استفاده شد.  تجزیه و تحلیل داده ها کاهش معناداری را در سلکتین- ای (P=0/01) و لنفوسیت ها (P=0/01) نشان داد. اما در پاسخ نوتروفیل ها، مونوسیت ها و ائوزینوفیل ها بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/05<P).  تمرین تناوبی با شدت بالا باعث کاهش سطح سلکتین- ای در بیماران عروق کرونری گردید. احتمالا بخشی از تاثیرات مفید تمرینات تناوبی با شدت در بیماران قلبی عروقی بالا ناشی از سازگاری بدن و در نتیجه کاهش سطح عوامل التهابی و سایتوکاین هایی باشد که بیشتر از لکوسیت ها منشا می گیرند.