رابطه سلامت روان با رفتارهای رانندگی در شهر تهران: نقش واسطه ای ذهن آگاهی

تخلفات رانندگی همواره یکی از علل بروز مشکلات، معضلات و حوادث ترافیکی در همه جوامع بوده است. با توجه به اینکه عامل اصلی بروز تصادفات ناشی از خطای عوامل انسانی شناخته شده است، بررسی رفتارهای رانندگی و عوامل موثر بر آن می تواند نقش مهمی در کاهش مخاطرات داشته باشد. براین اساس، هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای ذهن آگاهی در رابطه میان سلامت روان و رفتارهای رانندگی رانندگان شهر تهران بوده است. جامعه هدف را کلیه رانندگان شهر تهران تشکیل می دهند و تعداد 202 نفر به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به پرسشنامه های سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1972)، ذهن آگاهی براون و رایان (2003) و رفتار رانندگی منچستر (1990) پاسخ دادند. نتایج توسط آمارهای توصیفی و استنباطی موردبررسی قرار گرفت و برای بررسی مدل از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحلیل مدل به وسیله نرم افزار AMOS نشان داد که مدل پیشنهادی با داده ها برازش داشته و متغیر ذهن آگاهی، نقش میانجی کامل را بین سلامت روان و رفتارهای رانندگی دارا است؛ یعنی سازه ذهن آگاهی می تواند تبیین کننده رابطه تفاوت های فردی در حوزه سلامت روان با رفتارهای رانندگی باشد. با توجه به یافته های پژوهش برای تبیین رابطه تفاوت های فردی در حوزه سلامت روان با رفتارهای رانندگی می توان از سازه ذهن آگاهی کمک گرفت. درنتیجه پیشنهاد می شود به منظور بهبود وضعیت رانندگی و کاهش میزان تصادفات، ارزیابی های سلامت روان در زمان دریافت گواهینامه رانندگی انجام گیرد و همچنین آموزش های ذهن آگاهی برای افراد آسیب پذیر به خطاهای رانندگی در نظر گرفته شود.