مقایسه تاثیر تمرین سنگ نوردی با و بدون محدودیت جریان خون بر پاسخ ناشی از ورزش عامل رشد اندوتلیالی عروق و هورمون رشد سنگ نوردان نخبه در یک کارآزمایی مداخله ای

تمرینات ورزشی احتمالا تاثیر عمیقی بر سطوح استراحتی و پاسخ عوامل هورمونی مرتبط با رشد به فعالیت بدنی دارد. ازاین رو، هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر 4 هفته تمرین سنگ نوردی با و بدون BFR بر پاسخ ورزشی عامل رشد اندوتلیالی عروق (VEGF) و هورمون رشد (GH) سنگ نوردان نخبه بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 26 سنگ نورد نخبه (دامنه سنی 30-25 سال، درصد چربی 14-8 درصد و حداقل 4 سال سابقه تمرینی) به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه تمرین سنگ نوردی با BFR و تمرین بدون BFR قرار گرفتند. قرارداد تمرینی شامل سه جلسه در هفته به مدت 4 هفته صخره نوردی با شدت 80-60 درصد درجه سختی مسیر انجام شد. فشار کاف برای بازوها در مراحل اجرای سنگ نوردی بین 40 تا 100 میلی متر جیوه بود. چهار مرحله خون گیری در حالت پایه قبل و بلافاصله بعد از اتمام پروتکل تمرینی جهت تعیین سطوح سرمی VEGF و GH اخذ شد. درنهایت، داده های حاصله با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر 4´2 در سطح معنی داری کم تر از 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. پس از چهار هفته تمرین سنگ نوردی با BFR سطوح پایه VEGF و GH، افزایش معنی داری را نشان داد (05/0>P). بااین حال، سطوح پایه VEGF و GH پس از تمرینات سنگ نوردی بدون BFR تغییر معنی داری نداشت. همچنین، پاسخ  لاکتات، VEGF و GH به آزمون سنگ نوردی تنها در گروه تمرین با BFR به طور معنی داری نسبت به دوره پیش آزمون و گروه تمرین بدون BFR کاهش یافت. به نظر می رسد تمرینات سنگ نوردی همراه با محدودیت جریان خون با افزایش VEGF و GH بتواند افزایش رگ زایی را به دنبال داشته باشد.