مقایسه مهارت های بینایی منتخب ورزشکاران نخبه رشته های راکتی و غیر راکتی

هدف از این مطالعه مقایسه مهارتهای بینایی منتخب ورزشکاران نخبه رشته های راکتی و غیر راکتی بود. پژوهش حاضر شامل کلیه ورزشکاران عضو تیم های ورزشی استان خراسان رضوی(1392) در قالب رشته های راکتی(تنیس روی میز، بدمینتون، تنیس و اسکواش) و غیر راکتی (فوتسال، هندبال، بسکتبال و والیبال) بود. شیوه نمونه گیری ورزشکاران نخبه به صورت همه شمار بود (99 نفر). روش پژوهش علی- مقایسه ای بود. به منظور جمع آوری داده ها متغیرهای بینایی؛ تیزبینی ایستا، ادراک عمق، نقطه نزدیک تقارب، نقطه نزدیک تطابق، حساسیت کنتراست و آگاهی مرکزی- پیرامونی از طریق آزمون های مربوطه اندازه گیری شد. اندازه گیری ها در آزمایشگاه بینایی سنجی دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. یافته ها نشان داد که بین میانگین نمرات مولفه های ادراک عمق، دید پیرامونی و مرکزی، تیزبینی، حساسیت کانتراست و تقارب در گروه های مختلف اختلاف معنی داری وجود دارد. به گونه ای که ورزشکاران رشته های راکتی نسبت به غیر راکتی از نمره عملکرد بالاتری تری برخوردار بودند. با توجه به نتایج مطالعات ذکر شده مبنی بر عملکرد بهتر ورزشکاران رشته های راکتی نسبت به غیر راکتی می توان نتیجه گرفت عملکرد بهتر گروه راکتی به واسطه هم عوامل وراثتی و هم عوامل تمرینی مرتبط یا رشته ورزشی آنها باشد. همچنین می توان نتیجه گیری کرد که اشتغال به تمرین در رشته های ورزشی که اجرای خوب در آنها نیازمند عملکرد مطلوب در مولفه های بینایی است می تواند منجر به ارتقای عملکرد بینایی افراد شود.