بررسی محدودیت در درخواست بازخورد به شیوه خودکنترلی در تکالیف ساده و دشوار

هدف از این تحقیق بررسی محدودیت در درخواست بازخورد به شیوه خودکنترلی در تکالیف ساده و دشوار است. جامعه آماری تحقیق، 60 آزمودنی (با میانگین سنی 07/1± 6/10) بودند و بر اساس نتایج پیش آزمون در چهار گروه آزمایشی 15 نفری قرار گرفتند. تکلیف ساده، تولید نیروی 1 کیلوگرمی با دست بود و در تکلیف دشوار از آزمون سرویس چکشی والیبال استفاده شد. مرحله اکتساب شامل یک جلسه که هر گروه 6 بلوک 10 کوششی(6*10) را انجام دادند. در مرحله اکتساب از آزمون تحلیل واریانس عاملی مرکب با اندازه گیری های تکراری و در آزمون یادداری از تحلیل واریانس دوطرفه در سطح معناداری 05/0 >p استفاده شد. تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که در تکلیف ساده، در مرحله اکتساب و یادداری اثر نوع بازخورد معنی دار بود(05/0 >p). در تکلیف پیچیده اثر فراوانی بازخورد در هر دو مرحله اکتساب و یادداری معنی دار بود(05/0 >p). می توان گفت که در تکالیف ساده اثر نوع بازخورد از فراوانی آن مهم تر است، اما در تکالیف دشوار عکس قضیه صادق است، و باید به فراگیران، بازخورد بیشتری داده شود.