رفتار کشاورزان خرم آباد در بازیافت پسماندهای زراعی

افزایش سریع جمعیت جهان همراه با مهاجرت شهری منجر به افزایش تقاضا برای مواد غذایی شده است که به نوبه خود منجر به تولید مقدار زیادی از پسماندهای کشاورزی می شود، اگرچه مشخص شده است که انباشت پسماند اثرات بسیار سوء بر انسان و محیط زیست دارد، چنین پسماندهایی اگر به درستی مدیریت شوند، می تواند منبع زیستی مهم برای افزایش امنیت غذا در جوامع کشاورزی باشد. با این حال، علیرغم مزایای استفاده از پسماندهای کشاورزی از لحاظ پایداری زیست محیطی و اقتصادی هنوز این نوع رفتار در بین کشاورزان مورد پذیرش قرار نگرفته است. بنابراین، هدف از این مطالعه حاضر بررسی عوامل روانشناسی بر رفتار کشاورزان در استفاده مجدد از پسماندهای کشاورزی می باشد. برای رسیدن به این هدف از تئوری رفتار برنامه ریزی شده به عنوان چارچوب اصلی استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه کشاورزان شهرستان خرم آباد (25858N=) بوده است که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، حجم نمونه 375 نفر تعیین شد و برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدلسازی معادلات ساختاری با به کارگیری نرم افزار AMOS24 استفاده شد. نتایج آزمون من وایتنی نشان داد که بین کشاورزانی که در کلاس های ترویجی مدیریت پسماند شرکت کرده اند با کشاورزانی که در این کلاس ها شرکت نکرده اند از لحاظ رفتار، نگرش، هنجارذهنی و باورهای رفتاری تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج نشان داد که نگرش، هنجار ذهنی و کنترل رفتاری درک شده رابطه مثبتی با رفتار کشاورزان در استفاده مجدد از پسماندهای کشاورزی دارند. بعلاوه نتایج نشان داد که نگرش بیشترین اثر مستقیم و باورهای رفتاری بیشترین اثر غیر مستقیم را بر رفتار کشاورزان داشته است.