انتخاب مناسب ترین روش آموزش توسعه پایدار براساس الگوریتم ترکیبی دیمتل- تحلیل شبکه و تاپسیس با رویکرد فازی (مطالعه موردی مدارس فنی و حرفه ای)

توسعه سه بخش صنعت،کشاورزی و خدمات، نیازمند تربیت نیروی انسانی کارآمد در زمینه های فنی و حرفه ای است و از طرفی کیفیت محیط زیست در نتیجه فعالیت انسان در این سه بخش تقلیل پیدا کرده و مقابله با تخریب محیط زیست تنها با اعمال سیاست های آموزش توسعه پایدار تحقق می یابد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و با هدف انتخاب مناسب ترین روش آموزش توسعه پایدار انجام گرفته است. به این منظور در ابتدا به وسیله مطالعات کتابخانه ای، معیارهای شایستگی[1] توسعه پایدار دانش آموختگان فنی و حرفه ای شناسایی و براساس آن سه نوع پرسش نامه متفاوت تدوین شد سپس با توجه به میزان تاثیرگذاری و تاثیرپذیری معیارها از یکدیگر در دنیای واقعی، تکنیک دیمتل[2] برای شناسایی این روابط مورد استفاده قرار گرفت و نتایج آن در تشکیل ساختار شبکه در مدل تحلیل شبکه[3] برای وزن دهی به معیارها، بکار گرفته شد. در نهایت از اوزان بدست آمده برای رتبه بندی روش های آموزش توسعه پایدار براساس روش تاپسیس[4] استفاده شد. به علت این که تکنیک های فوق قادر به رفع ابهام از ارزیابی های کلامی صورت گرفته توسط تصمیم گیرندگان نیستند در همه این روش ها اعداد فازی مثلثی بکار برده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که مهارت یادگیری خود راهبر و تسلط بر دانش محیط زیست مرتبط با یک رشته خاص فنی و حرفه ای مهم ترین زیرمعیار شایستگی توسعه پایدار و بحث گروهی مناسب ترین روش آموزش توسعه پایدار است.  با توجه به نقش مهمی که معیار های شایستگی توسعه پایدار در انتخاب درست روش آموزش توسعه پایدار و در نتیجه تقویت رفتار و نگرش محیط زیستی افراد دارند، لازم است در انتخاب آن ها به تمامی ابعاد دانش، مهارت، نگرش و رشد و بالندگی توجه شود.