بررسی تاثیر کنزیوتیپ عضله چهارسر ران بر توان و آستانه بی هوازی دانشجویان پسر فعال

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر کنزیوتیپ عضله چهارسر ران بر توان و آستانه بی هوازی دانشجویان پسر ورزشکار فعال برای تجزیه و تحلیل ارزش عملکردی کنزیوتیپ بر ظرفیت اجرای ورزشکاران بود. در این پژوهش 28 نفر از دانشجویان پسر فعال که به مدت شش ماه فعالیت بدنی منظم داشتند، با میانگین سنی 2/2±02/22 سال، میانگین قد 93/6±176 سانتی متر، میانگین وزن 00/1±23/69 و میانگین شاخص توده بدنی 96/2±31/22 کیلوگرم برمتر مربع که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تیپینگ (13نفر) و کنترل (15نفر) قرار گرفتند. برای اندازه گیری توان بی هوازی آزمودنی ها از آزمون چرخ کارسنج وینگیت و آستانه بی هوازی با استفاده از آزمون استاندارد کانکانی بر روی نوارگردان با فاصله زمانی هفت روز مورد سنجش قرار گرفت. سپس گروه تیپینگ عضلات چهارسر رانی شان (عضله راست رانی، پهن خارجی و پهن داخلی) با تیپ پنج سانتی متری ساخت ژاپن تیپ بندی شد. هفت روز بعد از تیپ مجددا توان بی هوازی و هفت روز بعد از آن، آستانه بی هوازی ارزیابی شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. از آزمون-t زوجی برای تعیین اختلاف میانگین درون گروهی و از آزمون-t مستقل برای اختلاف میانگین بین گروهی استفاده شد (05/0≥P). پژوهش نشان داد که زمان کل طی شده، مسافت کل طی شده، حداکثر سرعت تردمیل، اولین نقطه چرخش لاکتات (LTP1)، ظرفیت بی هوازی، حداکثر توان و ظرفیت بی هوازی نسبی در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در گروه تیپینگ اختلاف معنی داری دارند (05/0≥P). در گروه کنترل هیچ اختلاف معنی داری در مرحله پیش آزمون و پس آزمون مشاهده نشد (05/0<P). نتایج نشان داد استفاده از کنزیوتیپ باعث ارتقای عملکرد، توان و آستانه بی هوازی ورزشکاران می شود، ورزشکاران و مربیان می توانند از نوار کنزیوتیپ برای بالا بردن عملکرد، توان و آستانه بی هوازی استفاده کنند.