اثر نوع کیتوزان بر ویژگی های فیلم های زیست تخریب پذیر تولید شده از ژلاتین حاصل از پوست فیل ماهی (Huso huso)

قابلیت تشکیل فیلم از ژلاتین و هم چنین کیتوزان موجب شده که به عنوان فیلم های خوراکی با خواص فیزیکی و مکانیکی مناسب در صنعت بسته بندی و نگه داری مورد استفاده قرار گیرند. در این مطالعه اثر ترکیب کیتوزان های مختلف محلول در آب، محلول در اسید، الیگوساکارید با نسبت وزنی 50:50 با ژلاتین استخراج شده از پوست فیل ماهی پرورشی برای تولید فیلم مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور ارزیابی اثر نوع کیتوزان در ترکیب با ژلاتین استخراج شده از ضایعات پوست فیل ماهی پرورشی و خواص فیلم ها، آزمون های فیزیکی، مکانیکی، نوری و طیف سنجی مادون قرمز وآزمون سنجش تغییراتگرمایی-وزنی فیلم های مربوطه انجام گرفت. در این تحقیق بالاترین میزان استحکام کششی و ازدیاد طول در نقطه شکست به ترتیب در فیلم های ژلاتین 100% و فیلم ژلاتین کیتوزان محلول در آب 50% بود. در فیلم های ترکیبی با کیتوزان الیگوساکارید بالاترین و در فیلم های ژلاتینی 100% کم ترین میزان رطوبت و حلالیت مشاهده شد. در نتایج مربوط به درصد تورم پذیری مشاهده شد که فیلم های (ژلاتین/کیتوزان محلول در اسید) حل شدند و در حالی که کم ترین درصد تورم پذیری را فیلم ژلاتینی 100% داشت. نتایج حاصل از بررسی نفوذپذیری به بخار آب فیلم های تولیدی بیانگر این بود که فیلم های ژلاتینی ترکیب شده با کیتوزان الیگوساکارید و محلول در اسید به ترتیب کم ترین و بیش ترین میزان نفوذ پذیری نسبت به بخار آب را از خود نشان دادند. خواص نوری و شفافیت فیلم ها به طور کلی اختلاف معنی داری با یکدیگر نشان دادند. نتایج حاصل از طیف سنجی مادون قرمز بیانگر این بود که فیلم ژلاتین/کیتوزان الیگوساکارید به دلیل فرایند تخریبی کم تر و باند جذبی قوی تر در ناحیه آمید1، خواص بهتری نسبت به سایر فیلم ها دارد. هم چنین پایداری حرارتی و باقی مانده وزنی فیلم های ترکیبی از فیلم ژلاتین خالص بیش تر بود که این پدیده را می توان به اثر افزودن کیتوزان ها و حضور آن ها در ماتریکس فیلم ها مرتبط دانست.