اثر مغز میوه بلوط بر فعالیت باکتری ها، قارچ ها و جمعیت پروتوزوآی شکمبه بز نجدی و گوسفند عربی

 مغز میوه بلوط به عنوان منبع انرژی در تغذیه دام نشخوار کننده استفاده می شود و تانن آن فعالیت میکروارگانیسم های شکمبه را تحت تاثیر قرار می دهد. این آزمایش به منظور بررسی اثر مغز میوه بلوط بر جمعیت و فعالیت هضمی باکتری ها، قارچ ها و جمعیت پروتوزوآی شکمبه بز نجدی و گوسفند عربی انجام گرفت. بدین منظور 6 راس بز نجدی و 6 راس گوسفند عربی (با میانگین وزن 2 ± 35) برای 28 روز با جیره های آزمایشی حاوی مغز میوه بلوط و بدون مغز میوه بلوط (شاهد) تغذیه شدند. ناپدید شدن ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی توسط باکتری های شکمبه بز تیمار شاهد در زمان های 24، 48 و72 ساعت بیشتر از تیمار بلوط بود (05/0>P). ناپدید شدن ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی توسط قارچ های شکمبه بز و گوسفند بین تیمار شاهد و بلوط در زمان های 3 و 6 روز تفاوت معنی داری داشت (05/0>P). پتانسیل تولید گاز کاه گندم، پارتشینینگ فاکتور، تولید توده میکروبی، راندمان توده میکروبی و ماده آلی واقعا هضم شده توسط باکتری ها و قارچ های شکمبه گوسفند و بز در تیمار شاهد و تیمار بلوط اختلافی نداشتند (05/0P>). ماده آلی واقعا هضم شده در تیمار شاهد بالاتر از تیمار بلوط بود (05/0P<). میزان پارتشینینگ فاکتور توسط قارچ های شکمبه گوسفند در جیره حاوی بلوط بالاتر از بز شد و ماده آلی واقعا هضم شده توسط قارچ های شکمبه بز در جیره شاهد بالاتر از گوسفند بود (05/0P<). جمعیت کل پروتوزوآ و گونه هولوتریش تیمار بلوط در گوسفند و بز کاهش یافت (05/0P<). جمعیت باکتری ها و قارچ های شکمبه تیمار شاهد بز نسبت به تیمار شاهد گوسفند بیشتر بود. استفاده از 63 درصد مغز میوه بلوط منجر به کاهش جمعیت، ناپدید شدن مواد مغذی، فراسنجه های تخمیری باکتری ها و قارچها و کاهش جمعیت پروتوزوآی شکمبه در گوسفند عربی و بز نجدی شد همچنین نتایج، تحمل بیشتر بزها نسبت به تانن های جیره در مقایسه با گوسفند را نشان داد.