واکنش جوجه های گوشتی سویه راس 308 به سطوح مختلف والین قابل هضم در دوره رشد

تغذیه سطوح مورد نیاز اسید آمینه والین نقش موثری بر عملکرد جوجه های گوشتی دارد. این آزمایش به منظور تعیین احتیاجات اسید آمینه والین قابل هضم و اثرات آن بر صفات عملکردی جوجه خروس های گوشتی سویه راس 308 انجام گرفت. تعیین احتیاجات اسید آمینه والین براساس شاخص های عملکردی جوجه خروس های گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با450 قطعه جوجه یک روزه سویه راس 308 از سن 8 تا 21 روزگی در 6 تیمار و 5 تکرار (15 پرنده در هر تکرار) انجام گردید. جیره غذایی پایه حاوی ذرت و کنجاله سویا برای مقادیر کافی تمام مواد مغذی به جز اسید آمینه والین تنظیم گردید. سطوح افزایشی اسید آمینه والین به جیره غذایی پایه جهت ایجاد 6 سطح اسید آمینه والین قابل هضم، در دامنه 74/0 تا 99/0 درصد تامین گردید. افزایش وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی، راندمان غذایی و میزان مصرف اسید آمینه والین قابل هضم طی دوره آزمایشی اندازه گیری شد. مدل خطوط شکسته غیرخطی برای برآورد احتیاجات والین قابل هضم جوجه های گوشتی سویه راس 308 به خوبی روی داده های افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی برازش داده شد و میزان والین قابل هضم مورد نیاز برای این سه صفت به ترتیب 85/0، 95/0 و 84/0 درصد جیره غذایی برآورد گردید. میانگین مقادیر شاخص های افزایش وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی، راندمان غذایی و میزان مصرف اسید آمینه والین قابل هضم به طور معنی داری تحت تاثیر اسید آمینه والین قرار گرفت (01/0>p). بطوریکه کمترین مقادیر ضریب تبدیل غذایی و بالاترین راندمان غذایی مربوط به سطح 89/0 درصد اسید آمینه والین بود. با توجه به نتایج، میزان احتیاجات اسیدآمینه والین برای حداکثر عملکرد جوجه های گوشتی بین 84/0 تا 95/0 متغیر می باشد و اختلاف چشمگیری بین احتیاجات والین برآورد شده سویه راس 308در دوره رشد با سایر منابع مشاهده شد.