تعیین ظرفیت خودپالایی رودخانه دیواندره با استفاده از مدل QUAL2Kw

مطالعات خودپالایی رودخانه ‏ها، اطلاعات کمی مورد نیاز برای محاسبه بار آلودگی قابل تحمل در محیط طبیعی رودخانه را فراهم می آورد و همچنین به فهم کامل‏تر از فرایند‏های زیست محیطی منجر می‏شود. هدف اصلی پژوهش حاضر، مدل سازی کیفیت آب رودخانه دیوان دره و کاهش آلودگی رودخانه از طریق تطابق بیشتر میزان ورود آلاینده ‏ها در بازه ‏های مختلف رودخانه با توان خودپالایی آن است. پژوهش حاضر به بررسی روند تغییرات خودپالایی رودخانه دیوان دره برای پارامترهای اکسیژن محلول (DO)، اکسیژن‏ خواهی بیولوژیکی (CBOD)، اکسیژن‏ خواهی شیمیایی (COD)، اسیدیته (pH)، هدایت الکتریکی (EC)، دما و محاسبه درصد خودپالایی برای پارامتر‏های زوال‏پذیر BOD و COD پرداخته و به منظور پیش‏بینی چگونگی تغییرات آنها از مدل شبیه ساز کیفی QUAL2Kw استفاده شده است. به منظور ارزیابی و اعتباریابی نتایج مدل، از شاخص‎ های آماری مربع تفاضلات (AME) و ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) استفاده شد. نتایج نشان می‏دهد به دلیل افزایش سکونتگاه ‏های انسانی، تاثیر فاضلاب ها، رواناب‏ های کشاورزی و همچنین ورود رودخانه‏ های فرعی چم‏زرد و یول‏گشتی، وضعیت زیست محیطی رودخانه دیواندره در بازه ‏های انتهایی آن نگران کننده است و اقدامات کنترلی را ایجاب می‏کند. از میان دو پارامتر کیفی زوال‏پذیر بررسی شده، خودپالایی BOD به میزان 75 درصد بیشتر از COD است. همچنین، دقیق‏ ترین شبیه‏ سازی مربوط بهpH و در عین حال کمترین دقت شبیه ‏سازی مختص به EC است.