تحلیل شاخص پایداری سیستم ‏های جمع ‏آوری آب‏ های سطحی تحت تاثیر تغییر اقلیم (مطالعه موردی: منطقه 11 شهرداری تهران)

بررسی تاثیرات تغییر اقلیم بر فرایندهای هیدرولوژیکی، به‏ویژه سیلاب‏ های شهری، برای سازگاری و تعدیل آثار آن اهمیت زیادی دارد. در مطالعه حاضر،ابتدا با هدف ارزیابی وضعیت سیستم ‏های زهکشی شهری، تاثیر تغییر اقلیم بر بارش‏های حدی ناحیه یکم منطقه 11 شهر تهران در دوره 2020-2049 با استفاده از 10 مدل AOGCM تحت دو سناریوی RCP2.6 و RCP8.5 بررسی شد. سپس، یک سناریوی میانه به عنوان حالت تجمیعی از نتایج تمام مدل‏های اقلیمی یادشده در نظر گرفته شد. پس از آن، با استفاده از نرم‏افزار SWMM وضعیت شبکه فرعی زهکشی منطقه در شرایط موجود و همچنین حالت میانه تمام سناریوهای یادشده در شرایط آتی بررسی شد. درنهایت، عملکرد شبکه با محاسبه شاخص‏ های کارایی شامل اطمینان‏پذیری، برگشت‏ پذیری، آسیب‏ پذیری و پایداری ارزیابی شد. برای شبیه‏ سازی سیلاب‏ های منطقه، از رگبار طرح با دوره ‏بازگشت پنج و 10 سال استفاده شد. نتایج شبیه ‏سازی سیلاب نشان‏ می‏دهد در شرایط فعلی با وقوع بارشی با دوره ‏بازگشت پنج و 10 سال، در مجموع 23/25درصد و در شرایط آتی حدود 22 درصد از طول کانال‏های منطقه دچار آب‏گرفتگی خواهند شد. شاخص پایداری شبکه نیز تحت تاثیر این بارش ‏ها بررسی و مشخص شد. پایداری سیستم زهکشی منطقه در شرایط فعلی 89/77 درصد و در شرایط آتی تحت سناریوهای RCP2.6 و RCP8.5 به ترتیب 77/73و 77/61درصد است. به‏طور کلی، مشخص شد در دوره‏ آتی تحت تاثیر هر دو سناریوی تغییر اقلیم حجم سیلاب و تعداد نقاط آب گرفتگی شبکه در مقایسه با شرایط کنونی افزایش چشم گیری نخواهد داشت.