بررسی تطبیقی اندیشه های عرفانی عبدالرحمن جامی و محمدبن غلام گلهوی

نسخه خطی شرح محبت نامه جامی توسط محمد بن غلام گهلوی در قرن سیزدهم هجری به نگارش در آمده است. وی در دیباچه آن را شرح محبت نامه جامی نامیده است. بدیهی است که «جامی» از بزرگترین عرفایی است که در عالم عرفان و تصوف آثار زیادی دارد. گهلوی ضمن شرح و توضیح اشعار مثنوی یوسف و زلیخا به بیان اندیشه های خود پرداخته است. هر دو شخصیت معتقدند که مجموع جهان جلوه هایی از ذات خداوند است و زندگی منبع واحدی دارد و همه چیز از یک کل ازلی و ابدی سرچشمه می گیرد. هر دو عشق را عاملی مهم در سرنوشت و تکامل بشر و حرکت به سوی معبود ازلی می دانند.این پژوهش تلاشی برای فهم تطبیقی زبان عرفانی این دو عارف است که در این مقاله می توان به اندیشه های عرفانی آنان دست یافت.