بررسی مقایسه ای تاثیر تجویز پیش گیرانه ی دو دز سولفات منیزیم وریدی و دارونما بر تغییرات قلبی - عروقی حین بیهوشی عمومی در جراحی های لاپاراسکوپی زنان

نوسانات همودینامیکی از عوارض شایع انواع جراحی ها می باشد. امروزه، جراحی های لاپاراسکوپی به دلیل عوارض کمتر نسبت به جراحی های باز، مورد استقبال قرار گرفته است. این مطالعه، با هدف بررسی تاثیر دو دز سولفات منیزیم بر تغییرات قلبی- عروقی حین بیهوشی عمومی در جراحی های لاپاراسکوپی زنان انجام شد. مطالعه ی حاضر، یک کارآزمایی بالینی دو سو کور بود که بر روی 106 بیمار 65-18 ساله، کاندیدای اعمال جراحی لاپاراسکوپی انجام شد. بیماران به صورت تصادفی، به سه گروه دریافت کننده ی دارونما (شاهد) و 30 و 50 میلی گرم/کیلوگرم سولفات منیزیم تقسیم شدند. دارو، طی مدت زمان 15-10 دقیقه از شروع القای بیهوشی تا قبل از پنوموپریتونئوم تزریق شد و بعد از اتمام تزریق، گاز دی اکسید کربن توسط جراح دمیده شد. پارامترهای فشار خون سیستول و دیاستول، اشباع اکسیژن خون شریانی و ضربان قلب قبل از القای بیهوشی به عنوان پایه و بعد از القای بیهوشی و نیز بعد از اتمام داروی تزریق شده و بلافاصله قبل از پنوموپریتونئوم و در زمان های 5، 10، 20، 30 و 40 دقیقه بعد از پنوموپریتونئوم اندازه گیری و ثبت شد. تزریق سولفات منیزیم، باعث ایجاد تغییرات معنی دار در کاهش فشار خون سیستول و تعداد ضربان قلب (001/0 > P) و افزایش درصد اشباع اکسیژن (040/0 = P) و سطح سرمی منیزیم (001/0 > P) شد. در گروه های دریافت کننده ی دارو نیز به طور واضح، عوارض لرز و استفراغ کاهش داشت. از دز 30 میلی گرم/کیلوگرم سولفات منیزیم، می توان به طور ایمن جهت بیهوشی با ثبات همودینامیک در جراحی های لاپاراسکوپیک زنان استفاده نمود.