ارزیابی جذب و کارایی مصرف نور در کشت مخلوط ذرت شیرین (Zea mays. Varsaccharata) و سیب زمینی (Solanum tuberosum)

اختلافات فیزیولوژیک و مورفولوژیک دو محصول اقتصادی و ارزشمند سیب زمینی و ذرت شیرین و همچنین عدم تداخل در برداشت، دلایل کافی و منطقی برای کشت مخلوط آن هاست. بااین حال، برای یافتن بهترین ترکیب مناسب کشت این دو گیاه، اطلاعاتی چون کارایی در مصرف منابع تولید اهمیت دارد. از این رو به منظوربررسی جذب و کارایی مصرف نور در کشت مخلوط ذرت شیرین و سیب زمینی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال زراعی 1392 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی در شش سطح، عبارت از الگوهای کشت مخلوط 1:1، 2:2، 2:1 و 1:2 (به ترتیب نشان دهنده ردیف های کاشت ذرت شیرین و سیب زمینی) به همراه کشت خالص آن ها بودند. نتایج نشان داد که شاخص سطح برگ و کارایی مصرف نور برای هر دو گیاه و در تمام الگوهای کشت مخلوط نسبت به تک کشتی بالاتر بود. در بین الگوهای مختلف کشت مخلوط، بیشترین کارایی مصرف نور برای هردو گیاه ذرت شیرین و سیب زمینی، به الگوی 1:2 به ترتیب معادل 2/18 و 1/86 گرم بر مگاژول، مربوط بود، درحالی که بیشترین عملکرد قابل کنسرو ذرت شیرین (3300 کیلوگرم در هکتار) و سیب زمینی (9460 کیلوگرم در هکتار) به ترتیب از الگوهای 2:1 و 2:2 به دست آمد. به طورکلی نتایج این بررسی نشان داد که کشت مخلوط ذرت شیرین و سیب زمینی جذب نور کارآمدتری نسبت به تک کشتی آن ها دارد، و از نظر اقتصادی، کشت دو ردیف سیب زمینی همراه با دو ردیف ذرت (LER=1/41) توصیه می شود.