مدل یابی پیشرفت تحصیلی بر اساس هیجانهای تحصیلی و اشتیاق تحصیلی: نقش میانجی تحول مثبت نوجوانی

هدف پژوهش حاضر مدل یابی پیشرفت تحصیلی بر اساس هیجان های تحصیلی و اشتیاق تحصیلی با نقش میانجی تحول مثبت است. جامعه آماری پژوهش عبارت بود از کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران که تعداد 400 نفر از دانش آموزان پسر و دختر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش عبارت بودند از پرسشنامه های: هیجان های تحصیلی (پکران، گوئتز و فرینزل، 2005)، اشتیاق تحصیلی (آرشامبالت و همکاران، 2009) و تحول مثبت (آرنولد و همکاران، 2014). داده های جمعآوری شده با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها حاکی از آن است که؛ هیجان های مثبت بر پیشرفت تحصیلی اثر مستقیم داشت، ولی هیجان های منفی روی پیشرفت تحصیلی اثر مستقیم نداشت. اشتیاق تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی اثرمستقیم داشت. تحول مثبت تاثیر مستقیم و معنی داری بر پیشرفت تحصیلی داشت. هم چنین اشتیاق تحصیلی و هیجان های تحصیلی مثبت از طریق میانجی گری تحول مثبت بر پیشرفت تحصیلی تاثیر داشت. توجه به هیجانهای تحصیلی مثبت و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان برای پیشرفت تحصیلی آنان ضروری است.