تاثیر آموزش روان شناسی مثبت نگر بر خودکارآمدی و سرسختی روان شناختی دانش آموزان دختر

هدف از این پژوهش تعیین تاثیر روان شناسی مثبت نگر بر خودکارآمدی و سرسختی روان شناختی دانش آموزان دختر بود. جامعه آماری پژوهش همه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم مدارس دولتی منطقه 4 شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 بودند. نمونه پژوهش شامل 240 نفر از دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم بود که از میان مدارس این منطقه به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب و همتاسازی شدند و 30 نفر از دانش آموزان به طور تصادفی از دو مدرسه انتخاب و در دو گروه آزمایش و شاهد گمارده شدند (برای هر گروه 15 نفر). آموزشهای مثبت نگری طی هشت جلسه 120 دقیقه ای به افراد گروه آزمایش ارائه شد و گروه شاهد در این مدت هیچ آموزشی را دریافت نکرد. خودکارآمدی و سرسختی روان شناختی شرکت کنندگان با پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر و سرسختی روان شناختی کوباسا پیش و پس از مداخله اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون کوواریانس استفاده گردید. نتایج اندازه گیری های انجام شده نشان داد که آموزش روان شناسی مثبت نگر سبب افزایش خودکارآمدی و سرسختی روان شناختی (تعهد، کنترل و مبارزه جویی) گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد شده است. بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت مداخلات مثبت نگر می تواند خودکارآمدی و سرسختی روان شناختی را افزایش دهد. بنابراین می توان آموزش روان شناسی مثبت نگر را برای کاهش مشکلات روان شناختی دانش آموزان و همچنین افزایش بیشتر خودکارآمدی و سرسختی روان شناختی آنان به کار برد.