رابطه میان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و انزوای اجتماعی در میان دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهر شهرکرد

پژوهش حاضر4 با هدف بررسی رابطه میان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و انزوای اجتماعی دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهر شهرکرد انجام شده است. روش   به کارگرفته شده در این تحقیق، پیمایش بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر همه دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهر شهرکرد بودند که 390 نفر از آنها با روش خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شده و مورد پرسش قرار گرفته اند. داده ها با ابزار پرسشنامه، گردآوری شده و مورد تحلیل قرار گرفته اند. اعتبار ابزار به شیوه صوری محرز شده است. در این پژوهش برای سنجش انزوای اجتماعی دانش آموزان از مقیاس تنهایی گیرولد و کمفیوس(1985)که متشکل از 11 گویه است، استفاده شده و این مقیاس هر دو بعد تنهایی عاطفی و تنهایی اجتماعی را مورد سنجش قرار داده است. ضریب آلفای کرونباخ بعد تنهایی عاطفی 0/73،  بعد تنهایی اجتماعی این مقیاس 0/76 و برای سازه انزوای اجتماعی 0/79 به دست آمده است. به منظور سنجش میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی نیز از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده که از 13 گویه تشکیل شده است و ضریب آلفای کرونباخ آن 0/93 به دست آمده است. بر اساس یافته های پژوهش، میانگین انزوای اجتماعی در میان پاسخگویان کمتر از متوسط نظری بوده است. همچنین یافته ها نشان دادند که میان میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی با میزان انزوای اجتماعی دانش آموزان رابطه معکوس و معنا دار وجود دارد، اما میان سن و پایه تحصیلی با میزان انزوای اجتماعی دانش آموزان رابطه معنا دار وجود ندارد.