مدل سازی مطلوبیت زیستگاه سه گونه کلیدی در زیستگاه های جنگلی با استفاده از مدلHEP (مطالعه موردی: مناطق جنگلی مازندران)

زیستگاه اصلی ترین عامل زندگی حیات وحش جانوری و زندگی گیاهی می باشد که حفاظت از آن برای تداوم توسعه پایدار ضروری است. مدل سازی زیستگاه می تواند یک برآورد در مقیاس وسیع از مطلوبیت زیستگاه گونه های حیات وحش بدون نیاز به جمع آوری اطلاعات از جزئیات ویژگی های فیزیولوژیک و رفتاری جانوارن در اختیار بگذارد. بنابراین بررسی و ارزیابی دقیق زیستگاه ها نیازی مبرم است. پارامترهای موثر در 4 زیستگاه جنگلی شمال کشور، قادیکلا، آب بندان کش، اروست، لاجیم برای تعیین مطلوبیت  با مدلHEP  مورد مطالعه قرار گرفته است این مدل از روش های ارزیابی زیستگاه به صورت کمی سازی است و با کم ترین داده ها می توان به نتیجه مطلوب رسید. بعد از مطالعات کتابخانه ای و بررسی محیطی براساس شواهد به دست آمده، 3 گونه کرم شب تاب (Lampyris noctiluca)، حشره خور خزری (Shrew caspian) و باز (Accipiter gentilis) به عنوان شاخص برای مطالعه زیستگاه انتخاب شدند. مرحله بعد مدل SI برای دو گونه حشره خور خزری و باز با استفاده از فرمول های معتبر موجود تهیه و برای کرم شب تاب با توجه به این که فرمول مشخصی در تحقیقات سایر محققان وجود نداشت، در ایستگاه های منتخب اقدام به تله گذاری به صورت ترانسکت شد. مطلوبیت زیستگاه با محاسبه شاخص مطلوبیت زیستگاه یا HSI به دست آمد. نتایج نشان می دهد هر 4 ایستگاه از مطلوبیت نسبتا مناسبی برخوردار بوده اند. در حالت کلی و محاسبه میانگین میزان مطلوبیت در 4 ایستگاه، سه ایستگاه آب بندان کش، اروست و لاجیم میزان یکسانی از مطلوبیت، با مقدار 0/67 و 0/68 برخوردار هستند. اما ایستگاه قادیکلا با میزان 0/87 دارای بیش ترین میزان مطلوبیت بوده است.