ارائه مدل ساختاری اهداف پیشرفت و مشغولیت عاطفی: میانجی گری هیجان های پیشرفت

مشغولیت عاطفی دانشجویان به عنوان پادزهری برای کاهش انگیزش تحصیلی و پیشرفت تحصیلی آن ها است، بنابراین شناسایی عوامل موثر بر آن مهم است، لذا در پژوهش حاضر رابطه ی اهداف پیشرفت و مشغولیت عاطفی با میانجی گری هیجان های پیشرفت مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کنندگان پژوهش، 315 دانشجوی رشته ها و مقاطع مختلف دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز بودند که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از مقیاس مشغولیت تحصیلی (ریو و تسنگ، 2011)، پرسشنامه ی اهداف پیشرفت (الیوت و مک گریگور، 2001) و پرسشنامه ی هیجان های پیشرفت (پکران، 2005) استفاده شد. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار AMOS ویراست 24 انجام گرفت. روابط واسطه ای در الگوی پیشنهادی با استفاده از روش بوت استراپ آزموده شدند. یافته ها نشان دادند که الگوی پیشنهادی از برازش خوبی با داده ها برخوردار است. برازش بهتر از طریق حذف دو مسیر غیر معنی دار حاصل شد. نتایج نشان دادند که اهداف تبحر گرایشی و عملکرد گرایشی اثر مثبت و معنی دار و اهداف عملکرد اجتنابی اثر منفی و معنی داری بر مشغولیت عاطفی دارند ولی اثر اهداف تبحر اجتنابی بر مشغولیت عاطفی معنی دار نبود. نتایج مربوط به روابط غیر مستقیم نیز نشان دادند، اهداف تبحر گرایشی، تبحر اجتنابی و عملکرد اجتنابی از طریق هیجان های منفی و اهداف تبحر گرایشی، تبحر اجتنابی و عملکرد گرایشی از طریق هیجان های مثبت اثرات غیر مستقیم معنی داری بر مشغولیت عاطفی دارند.