مقایسه سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی در دو گروه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی تهران

اهداف سلامت اجتماعی یکی از ابعاد سلامت است و کیفیت زندگی از مهم ترین شاخص های توسعه انسانی است. سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی مقوله های حائز اهمیت در حوزه سالمندی هستند. این مطالعه با هدف مقایسه سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران در سال 1394 انجام پذیرفت.
 در این مطالعه توصیفی تحلیلی که به روش مقطعی انجام پذیرفت، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران بود. نمونه پژوهش 434 نفر بودند و به دو گروه 217 نفره تقسیم شدند. نمونه گیری در سالمندان مقیم خوشه ایتصادفی و در سالمندان غیرمقیم به صورت دردسترس انجام پذیرفت. پس از تایید کمیته اخلاق و کسب رضایت آگاهانه، جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه جمعیت شناختی، مقیاس سلامت اجتماعی کیز و پرسش نامه کیفیت زندگی سالمندان آغاز شد. سپس داده ها وارد نرم افزار SPSS شدند و به وسیله شاخص های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار، همچنین از طریق آزمون های خی دوی پیرسون، کلموگروف اسمیرنوف و تی مستقل توصیف و تحلیل شدند.
217 نفر (144 زن و 73 مرد) سالمند مقیم و 217 نفر (132 زن و 85 مرد) سالمند غیرمقیم وارد مطالعه شدند. دو گروه از نظر جنسیت و سن و سطح تحصیلات همتا بودند (0/05p). میانگین و انحراف معیار سلامت اجتماعی در سالمندان مقیم و غیرمقیم در آسایشگاه های سالمندی شهر تهران به ترتیب 7/87±45/92 و 25/91±47/8 بود و این متغیر در این دو گروه تفاوت معناداری نداشت (0/05p).
سطح سلامت اجتماعی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران به ترتیب در حد ضعیف و متوسط بود. همچنین کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه های سالمندی شهر تهران به ترتیب در حد ضعیف و متوسط بود. بر اساس یافته ها اقامت در آسایشگاه های سالمندی تاثیر معناداری بر سطح سلامت اجتماعی سالمندان ندارد، اما همین موضوع به طور معناداری بر کیفیت زندگی سالمندان تاثیرگذار است.