تاثیر هنر بازی درمانی شناختی-رفتاری و قصه درمانی شناختی-رفتاری بر ادراک درد و امیدواری در کودکان مبتلا به سرطان

کودکان مبتلا به سرطان در کنار درمان های پژشکی، نیازمند درمان های روان شناختی برای غلبه بر بیماری خود و پیامدهای آن هستند. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر هنر- بازی درمانی شناختی-رفتاری و قصه درمانی شناختی-رفتاری بر ادراک درد و امیدواری در کودکان مبتلا به سرطان اجرا شد.
پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان پژوهش شامل 36  کودک 8 تا 12 سال مبتلا به سرطان در بیمارستان امیر شهر شیراز بودند، که به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه درمانی و یک گروه کنترل (12 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. مقیاس درد اوشر (OPS- بی یر و همکاران، 1992) و مقیاس امیدواری کودکان (CHS-اسنایدر و همکاران، 1997) برای سنجش متغیر وابسته در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده شد. گروه اول و دوم در کنار درمان های پزشکی، دوره درمان هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری و قصه درمانی شناختی-رفتاری را به مدت 12 جلسه دریافت کردند و گروه کنترل فقط درمان های متداول پزشکی را ادامه دادند. داده ها از طریق تحلیل واریانس اندازه های تکرار شده (مکرر) رتبه ای تحلیل شد.
نتایج نشان داد که بین هنر- بازی درمانی شناختی-رفتاری و قصه درمانی شناختی-رفتاری با گروه کنترل در پس آزمون و پیگیری در ادراک درد (0/001> P، 33/005=L) و امیدواری کودکان (0/001> P، 33/67=L) تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد هنر بازی درمانی شناختی-رفتاری با قصه درمانی شناختی-رفتاری در ادراک درد دارای تفاوت معنادار نیستند، ولی در امیدواری کودکان بین هنر-بازی درمانی (اثر نیرومندتر) و قصه درمانی تفاوت معنادار وجود داشت (0/001> P).
  هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری در افزایش امیدواری و هر دو درمان هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری و قصه درمانی شناختی-رفتاری نیز بر کاهش ادراک درد در کودکان مبتلا به سرطان موثر بودند. بنابراین از این دو نوع درمان می توان برای بهبود امیدواری و کاهش ادراک درد در کودکان مبتلا به سرطان در مراکز درمانی استفاده کرد.