تاثیر تقابل فرد و ساختار بر راهبردهای تصمیم‏ گیری پرونده هسته ای ایران؛ مطالعه موردی گفتمان نو اصول‏گرایی

عوامل تاثیرگذار و میزان تاثیرشان در رویکرد هسته ای ایران در دوره‏های مختلف، متعدد و دارای تفاوت‏های اساسی بوده‏ است. اما با این حال دو متغیر فرد و ساختار همواره و در همه دوره‏ها تاثیر اجتناب‏ ناپذیری بر رویکردهای ایران داشته ‏اند، چرا که نوع  ارتباط‏ بین این دو می‏توانست زمینه تشدید و یا تسهیل شرایط برای حل این منازعه را فراهم ‏آورد. در همین راستا نشانه‏های رفتاری، کلامی و کنشی گفتمان نواصول‏گرایی حاکی از تقابل این دو متغیر در مناقشه هسته ای بوده است. از این رو بر اساس مفروض تقابل بین دو متغیر فرد و ساختار، این سوال مطرح می‏شود که در گفتمان نواصول‏گرایی چه تاثیری بر راهبردهای تصمیم ‏گیری پرونده هسته ای داشته است؟ یافته ‏های پژوهش با بهره‏ گیری از مدل روزنا و مبتنی بر روش توصیفی - تحلیلی نشان می‏دهد تقابل بین این دو متغیر؛ باعث به حاشیه رفتن تحلیل هزینه - فایده و در نتیجه اولویت تصمیم‏ گیری براساس راهبردهای روان شناختی - ارزشی شده است.