عوامل موثر بر ترس از هیپوگلیسمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

دیابت عوارض گوناگونی دارد که ترس از هیپوگلیسمی یکی از آن است که با علائم شدیدی مانند اضطراب، مشکلات روانی اجتماعی و کنترل ضعیف متابولیکی همراه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر ترس از هیپوگلیسمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.  مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر روی 360 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستان ولایت قزوین در سال 1396 انجام گرفت. نمونه های واجد شرایط به صورت دردسترس انتخاب شدند. ابزار مطالعه چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه 18سوالی ترس از هیپوگلیسمی بود. برای سنجش ترس از هپوگلیسمی، از مقیاس Hypoglycemia Fear Survey-II استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون های توصیفی و تی، تحلیل واریانس یک طرفه، همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد.  میانگین±انحراف معیار سنی بیماران 14/3±58/5 سال و اکثرشان زن (65/3 درصد) بودند. میانگین نمره ترس از هیپوگلیسمی 8/6±22/07 بود. میانگین نمره ترس از هیپوگلیسمی در سطوح متغیرهای جنسیت (P=0/002)، نوع درمان (P<0/001)، وضعیت اشتغال (P=0/05) و وضعیت تحصیل (P=0/05) معنادار بود. همچنین، در تحلیل رگرسیونی تک متغیره، متغیرهای نوع درمان(P<0/001)، عوارض بلندمدت (P=0/002) و جنسیت (P=0/002) و در مدل رگرسیونی چندمتغیره، نوع درمان با ترس از هیپوگلیسمی در ارتباط بود (P<0/001).  نتایج این مطالعه نشان داد موثرین عامل در ترس از هیپوگلیسمی روش درمان است. استفاده از انسولین برای درمان دیابت به طور قوی بر ترس از هیپوگلیسمی تاثیر داشت که شاید آموزش های مناسب پیرامون نحوه ترزیق و پایش انسولین بتواند ترس از هیپوگلیسمی بیماران را کاهش دهد.