اثربخشی بوپروپیون بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به اختلال ارگاسم: یک مطالعه مقدماتی

ارگاسم در زنان، تجربه ی زیستی- روانی- اجتماعی است که تجربه ی ارتباط صمیمانه، احساس لذت و بارداری احتمالی در زنان را رقم می زند. مطالعات کارآزمایی بالینی اندکی در مورد اثربخشی داروها بر اختلال ارگاسم زنان انجام شده است. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی اثربخشی بوپروپیون بر عملکرد جنسی زنان ایرانی مبتلا به اختلال ارگاسم انجام شد. این مطالعه ، یک کارآزمایی بالینی مقدماتی بود که بر روی 32 زن با اختلال ارگاسم مراجعه کننده به درمانگاه روانی جنسی بیمارستان خورشید اصفهان انجام شد. بیماران با روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد (16 = n در هر گروه) تقسیم شدند. در گروه مورد، بوپروپیون با دز 75 میلی گرم آغاز شد و به صورت هفتگی تا 300 میلی گرم افزایش یافت و گروه شاهد، دارونما دریافت کردند. رضایت و عملکرد جنسی شرکت کنندگان به ترتیب با نسخه های فارسی پرسش نامه ی رضایت جنسی Larsson و شاخص عملکرد جنسی زنان پیش از مداخله و 2، 4، 6 و 8 هفته پس ازشروع مداخله در دو گروه ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون های Mann-Whitney و Friedman تحلیل شد. بین دو گروه مورد و شاهد در زیر مقیاس میل جنسی از هفته ی دوم به بعد و در برانگیختگی جنسی و رطوبت واژینال، از هفته ی چهارم به بعد تفاوت معنی داری ایجاد شد. این تفاوت معنی دار در زیر مقیاس های ارگاسم، رضایت جنسی و درد در هفته های ششم و هشتم مشاهده شد. همچنین، بین دو گروه مورد و شاهد، در نمره ی کل رضایت جنسی از هفته ی دوم تفاوت معنی داری مشاهده گردید (010/0 > P برای همه ی موارد). بوپروپیون، منجر به بهبود رضایت جنسی زنان مبتلا به اختلال ارگاسم در تمام زیر مقیاس های عملکرد جنسی شد. انجام مطالعات بعدی با نمونه های بیشتر و دوره های طولانی تر پیشنهاد می شود