تصویرپردازی های هنرمندانه نظامی از مولفه های منظومه خسرو و شیرین

زبان شعر نظامی که از برجسته ترین شاعران سبک آذربایجانی است، کاملا تصویری و کنایی است و در شعر او استفاده هنرمندانه از انواع صورخیال بسیار دیده می شود. اگرچه ماجرای خسرو و شیرین در قرن ششم داستانی مشهور و آشنا برای عام و خاص بوده است، هنرنمایی نظامی در شیوه بیان از جمله در توصیف و تصویر زیبارویان و صحنه های طبیعت، آشکارا دیده می شود. در بین آثار نظامی درباره خسرو و شیرین بایدگفت پرداختن به موضوعی غنایی، آن هم عشق اشرافی، همچنین علاقه نظامی و حوصله کم نظیر او در توصیف شخصیتی همچون خسرو و شیرین و حوادث پیرامون آن ها، از دلایلی است که موجب شده خسرو و شیرین در ادبیات فارسی و حتی در میان آثار خود نظامی از لحاظ بلاغی و ادبی جایگاهی خاص داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر آن است که تصاویر عاشق و معشوق و نیز جلوه هایی از تصاویر طبیعت را در هنرمندانه ترین منظومه غنایی ادب فارسی خسرو و شیرین بررسی و هنرنمایی های نظامی را در تصویرآفرینی و خیال پردازی بیان نماید. از ویژگی های تصاویر نظامی در خسرو و شیرین می توان به تنوع طلبی و پرهیز از تکرار، بهره گیری از عناصر اشرافی، دقت و ظرافت در تصویرآفرینی، استفاده گسترده از رنگ ها و خلاقیت و ابتکار اشاره کرد.