راهکارهای توسعه دانشگاه کارآفرین در حوزه علوم انسانی و اجتماعی براساس یک مطالعه چند موردی

یکی از مسائلی که مجموعه علوم انسانی و اجتماعی ایران با آن روبروست، به کارگیری و تجاری سازی دانش در این حوزه و ایجاد کسب و کار است . ماحصل این موضوع، تهی شدن حوزه های کسب و کار از مزایا و ظرفیت های رشته های علوم انسانی و اجتماعی، اتلاف سرمایه های کشور، بیکاری تعداد زیادی از فارغ التحصیلان و عوارض ناشی از آن (نظیر مهاجرت و اشتغال در کسب و کارهای غیر مرتبط) می باشد. از این رو در این مقاله تلاش شده با بررسی ادبیات موجود در زمینه کارآفرینی دانشگاهی، زیست بوم حامی کارآفرینی و مطالعه دو دانشگاه داخلی و خارجی راهکارهایی در جهت توسعه کارآفرینی دانشگاهی در حوزه علوم انسانی و اجتماعی ارایه گردد. نتایج نشان می دهد که در دانشگاه های جامع، ابتدا دانشکده های فنی و مهندسی و سپس دانشکده های علوم اجتماعی، اقتصاد و مدیریت اقدام به کارآفرینی می کنند اما سایر دانشکده ها در قبال کارآفرینی مقاومت می کنند. بنابراین در یک دانشگاه علوم انسانی، تحریک تمام دانشکده ها به شیوه های نوآورانه برای کارآفرینی در کنار انجام وظایف علمی و تحقیقاتی باید به دقت صورت گیرد و ابتدا دانشکده هایی که محصولات و خدمات آنها به بازار نزدیک تر است وارد گود کارآفرینی شوند. در ضمن یک ساختار جهان شمول برای ایجاد اکوسیستم کارآفرینی دانشگاهی وجود ندارد. بنابراین مسئولان دانشگاه های فعال در حوزه علوم انسانی باید بتوانند فضایی را ایجاد کنند که در آن ضمن حفظ ارزش های سنتی آموزش و پژوهش، ظرفیت تجاری سازی ایجاد فرهنگ کارآفرینانه در دانشگاه در مرکز توجه دانشجویان و کارکنان قرار گیرد.