مقایسه اثرات متادون با بوپرنورفین بر پروفایل هورمون های تولید مثل(جنسی) و تجزیه مایع سمینال (باروری) در مردان تحت درمان نگهدارنده

متادون و بوپرنورفین اپیوئیدهای صناعی و نیمه صناعی هستند که بیش از چند دهه به عنوان درمان جایگزین در افراد دچار وابستگی به مواد افیونی مورداستفاده قرار می گیرند. اختلال عملکرد جنسی یکی از شایع ترین مشکلات بیماران تحت درمان نگهد ارنده با داروهای آگونیست اپیوئیدی است. هرچند به نظر می رسد بوپرنورفین و متادون اثربخشی و عوارض جانبی کم و بیش یکسانی داشته باشند، این در مورد اثرگذاری بر هورمون های تولیدمثل(جنسی) و تجزیه مایع سمینال(باروری) صدق نمی کند. هدف مطالعه حاضر، مروری بر مقالات به دست آمده از مطالعات انسانی و حیوانی در مورد اثرات داروهای متادون و بوپرنورفین در نمونه های تحت درمان نگهدارنده آگونیست و تاثیر آن بر پروفایل هورمون های تولیدمثل و تجزیه مایع سمینال است. مقاله حاضر یک مطالعه مروری نقلی با بررسی خلاصه مقالات حاوی کلیدواژه های اپیوئید، باروری، بوپرنورفین، مایع سمینال، متادون، ناباروری، هورمون های تولیدمثل(جنسی) است که با جستجو در پایگاه های اختصاصی نظیر؛ Medline، SID،Magiran ،PubMed ، Scopus،Science Direct  انجام شد. پس از بررسی خلاصه مقالات، مقالاتی که ارتباط مستقیمی با موضوع موردبحث نداشتند و همچنین مقالات با یافته های تکراری حذف شدند. در نهایت از داده های 22 مقاله جهت نگارش قسمت یافته های این خلاصه مقاله استفاده شد. مروری بر مطالعات نشان داد متادون در درازمدت باعث اختلال های جنسی و ناباروری می شود. معدود مطالعات انجام شده بر پارامترهای مایع سمینال، کاهش حرکات اسپرماتوزوئیدها را در مردان مصرف کننده متادون را نشان داده که می تواند یک علت بالقوه ناباروری باشد. با توجه به شرایط بیمار و عوارض جانبی کمتر داروی بوپرنورفین نسبت به داروی متادون، بوپرنورفین می تواند جایگزین مناسبی برای متادون در درمان اپیوئیدها باشد. همچنین با توجه به عوارض کمتر بوپرنورفین، پیشنهاد می شود بیماران در اولین مرحله درمان، روی مصرف بوپرنورفین قرار داده شوند و در صورت عدم پاسخ به درمان به سمت مصرف متادون هدایت شوند.