تاثیر مداخله شناختی رفتاری بر خودکارآمدی جنسی و رضایت زناشویی زنان

جستجو و حفظ رابطه با نزدیکان، به ویژه همسر یک اصل مهم در تمام طول زندگی است. با وجود این که عوامل چندگانهی  روان زاد و متعدد زیستی را به عنوان زمینه ساز کاهش میل جنسی زنان معرفی کرده اند،روند تحقیقاتی در سال های  اخیر نشان داده است که تاثیر عوامل روان زاد  در بروز این مشکل پررنگ تر است. هدف پژوهش حاضر،  تاثیر مداخله شناختی رفتاری بر خودکارآمدی جنسی و رضایت زناشویی زنان است. در این پژوهش مداخله ای، 30 زن از مراجعه کنندگان به یکی از مراکز خدمات روان شناختی شهر کاشان در سال 1394 به صورت تصادفی به دو گروه مساوی آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون در 8 جلسه درمان شناختی رفتاری شرکت کردند. داده ها با آمار توصیفی و روش های تحلیل چندمتغیری و کوواریانس تک متغیری با کمک نرم افزار SPSS تحلیل شدند. میانگین پس آزمون خودکارآمدی جنسی گروه شناختی رفتاری 19/1±78/3 و گروه شاهد 65/0±96/1 بود. هم چنین میانگین پس آزمون رضایت زناشویی گروه شناختی  3/23±0/91 و شاهد 1/68±0/70 بود.    نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مداخله شناختی رفتاری با بهبود خودکارآمدی جنسی و رضایت زناشویی، روابط زوجین را اصلاح می کند.