بررسی رابطه بین ابعاد خودپنداره و ترس از بیمارستان در کودکان بستری در بخش های داخلی و جراحی اطفال

ترس کودکان به دنبال بستری شدن، عوارض زیادی به دنبال دارد. این پژوهش با هدف تعیین رابطه ابعاد خودپنداره با ترس از بیمارستان در کودکان بستری در بیمارستانهای منتخب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی می باشد. نمونه پژوهش را120 نفر از کودکان 14-10 سال بستری در بخش های کودکان بیمارستانهای منتخب علوم پزشکی اصفهان تشکیل دادند که جهت گردآوری داده ها از فرم جمع آوری مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه خودپنداره (SCQ) و پرسشنامه ارزیابی ترس از بیمارستان (HFRS) استفاده شد. برای تجزیه داده ها ازضریب همبستگی پیرسون،  آنالیز رگرسیون خطی و آزمون تی مستقل استفاده شد. بین نمره کلی ترس از بیمارستان با نمره کلی خودپنداره و ابعاد آن به جز اخلاقی رابطه معکوس داشتند (05/0 P<) اما با نمره خودپنداره در حیطه اخلاقی رابطه معنادار وجود نداشت (05/0P>). بین سن کودکان با نمره کلی خودپنداره رابطه معکوس معنیدار وجود داشت و بین سن کودکان با نمره کلی ترس از بیمارستان و ابعاد آن رابطه معنادار وجود نداشت. همچنین نتایج نشان داد که بین جنس کودکان با نمره کلی خودپنداره و ترس از بیمارستان رابطه معنادار وجود نداشت (05/0 P>).    هر چه خودپنداره کودک، مثبت تر باشد، کودک ترس کمتری را تجربه خواهد کرد.