تجربه زیسته تک فرزندان از تعامل با والدین «مطالعه پدیدارشناسی»

تک فرزندی، یکی از اشکال رو به رشد خانواده های ایرانی است و بررسی ابعاد و مسائل ویژه مربوط به آن حائز اهمیت است. هدف از مطالعه حاضر، درک عمیق تجربه نوجوانان تک فرزند از تعامل با والدین است. روش این تحقیق کیفی از نوع پدیدارشناختی است که بدین منظور، با استفاده از نمونه گیری داوطلب هدفمند، 18 نوجوان تک فرزند انتخاب و با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته مورد بررسی قرار گرفتند. مصاحبه ها ضبط و کلمه به کلمه پیاده شد، در نهایت، داده ها به شیوه تحلیل مضمون (تماتیک) تجزیه و تحلیل شد. در این مطالعه شش مضمون اصلی استخراج شد که شامل توجه و مراقبت، وابستگی، نگرانی، تنهایی، مسئولیت و مثلث ارتباطی بود. بر اساس یافته های این مطالعه، تک فرزندان ضمن تجربه صمیمیت و گرمی و هم چنین توجه و امکانات بیشتر، فشار زیادی را در ابعاد گوناگون تعامل با والدین متحمل می شوند، بنابراین اصلاح الگوهای تعاملی و آگاه سازی والدین می تواند در پیشگیری از پیامدهای منفی موثر باشد. با توجه به اینکه یافته ها از یک تحقیق بومی حاصل شد، می تواند در ساخت بسته های آموزشی ویژه این خانواده ها راهگشا باشد.