بررسی پتانسیل تولید سلولاز توسط دو جدایه ایرانی Thermoascus aurantiacus در تخمیر زیرزمینی

سلولز فراوانترین پلیمرزیستی قابلتجدید در طبیعت است که توسط آنزیمهای سلولولیتیک مورد استفاده قرار میگیرد. سلولازها از مهمترین گروه های آنزیمهای صنعتی هستند که به صورت گسترده در تولید سوختهای زیستی، صنایع کاغذسازی، نساجی و مواد شوینده کاربرد دارند. این آنزیمها میتوانند از طریق کاهش فرآیندهای شیمیایی در صنایع یادشده و همچنین مدیریت پسماندهای کشاورزی و صنعتی به حفظ محیطزیست کمک کنند. قارچهای رشتهای گرمادوست انواع آنزیمهای مقاوم به حرارت را تولید میکنند که دارای ویژگی هیدرولیز سلولز در دماهای بالاتر و با سرعت بیشتر هستند. این ویژگی مقدار آنزیم مورد نیاز و خطر آلودگی با میکروارگانیسمهای مزوفیل را کاهش میدهد. توانایی سلولولیتیک دو جدایه Thermoascus aurantiacus) از مشهد، ایران) در کشت مایع دارای منابع کربن و نیتروژن مختلف و در مقایسه با قارچ مرجع Thermoascus 1831 DSM Miehei aurantiacus مورد سنجش قرار گرفت. از بین منابع مورد آزمایش، سبوس گندم و پپتون منجر به بالاترین سطح تولید آنزیم اندوگلوکاناز توسط قارچهای رشتهای جداسازیشده، گردیدند. محیطکشت حاوی آنزیم مربوط به جدایه ها فعالیت سلولازی بالاتری را در مورد آنزیمهای اندوگلوکاناز، اگزوگلوکاناز و همچنین سلولاز تام در مقایسه با قارچ مرجع نشان داد. پروفایل بیان ژن در یک دوره دوازده روزه نشان داد که تغییرات در سطح mRNA سلولازی با تغییرات فعالیت پروتئین هماهنگ نمیباشد. این مشاهده ممکن است به دلیل فرآیند پیچیده تنظیم آنزیمهای سلولازی در پاسخ به پیامهای محیطی باشد.