تغییرات شکل های پتاسیم و کانی های رسی در خاک زیر کشت پرتقال با سنین مختلف در شهرستان داراب (استان فارس)

با وجود اهمیت پتاسیم در تغذیه درختان پرتقال و استفاده از کودهای پتاسه، اطلاعات کمی درباره میزان رهاسازی پتاسیم در ریزوسفر و خاک های زیر کشت این محصول وجود دارد. لذا به منظور بررسی هوادیدگی کانی های میکایی و تغییر شکل های مختلف پتاسیم در خاک های زیرکشت درختان پرتقال، از یک باغ بزرگ پرتقال در شهرستان داراب دارای درختان با سنین 5، 10 و 20 ساله از توده خاک و ریزوسفر درختان و همچنین خاک کشت نشده از سه عمق 30-0، 60-30 و 100-60 سانتی متری نمونه برداری شد. غلظت پتاسیم محلول، تبادلی، غیرتبادلی و کانی های رسی خاک ها اندازه گیری شد. نتایج بیانگر کاهش میانگین پتاسیم محلول و تبادلی خاک های زیر کشت نسبت به خاک های کشت نشده است. میزان پتاسیم غیرتبادلی در خاک های زیر کشت درختان 20 ساله نسبت به درختان دیگر و خاک های کشت نشده کاهش نشان می دهد. در تمامی نمونه ها با افزایش عمق از میزان پتاسیم محلول و تبادلی کاسته می شود. همچنین تغییرات کانی های رسی نشان دهنده کاهش مقدار کانی ایلیت و افزایش کانی های اسمکتیت و مختلط ایلیت- اسمکتیت با افزایش سن باغ های مورد مطالعه است. با افزایش سن درختان، گسترش سیستم ریشه ای و جذب بیشتر پتاسیم خاک، تغییرات کانی های رسی نیز با شدت بیشتری صورت گرفته است. لذا بر اساس نتایج به دست آمده، به منظور جلوگیری از کاهش بیش از حد ذخیره پتاسیم در خاک های زیر کشت درختان پرتقال به ویژه در باغ های با سنین بیشتر، بر کوددهی پتاسیم متناسب با آزمون خاک در منطقه مورد مطالعه تاکید می شود.