نقد دیدگاه گابریل ساوما درباره آیه «الرجال قوامون علی النساء»

گابریل ساوما در سال 2006م کتاب (قرآن، تفسیر اشتباه، ترجمه اشتباه و خوانش اشتباه، زبان آرامی قرآن) را نوشت. وی در این کتاب ادعا می کند که زبان قرآن، آرامی سریانی است و در صدد اثبات اقتباس قرآن از منابع یهودی مسیحی است. او با بررسی سوره های قرآن، واژگان فراوانی را به عنوان شاهد ذکر نموده و به تحلیل آنها پرداخته است. دو واژه «قوامون» و «فضل» در آیه شریفه: Pالرجال قوامون علی‏ النساء بما فضل الله بعضهم علی‏ بعض...O (نساء/ 34) از جمله واژگانی است که وی معتقد است از اصل آرامی سریانی بوده و باید بر این اساس ترجمه و تفسیر شود. او شواهدی از عهدین، زبان عبری و سریانی ذکر می کند که این واژگان عربی نبوده و به ادعای وی، از فرهنگ حاکم بر منطقه اخذ شده است. در این پژوهش ضمن ارایه دیدگاه گابریل ساوما درباره این آیه به بررسی و نقد آن از جنبه زبان شناسی تاریخی تطبیقی در سه زبان عبری، عربی و سریانی و عهدین می پردازیم. وجود این واژگان قرآنی در اشعار جاهلی و ساخت های گوناگون این دو ریشه در زبان عربی نشان می دهد که این دو واژه در زبان عربی سیر تطور و تکامل ساختاری و معنایی خود را داشته و نمی توان بر اساس زبانی دیگر آنها را ترجمه و تفسیر نمود و شباهت های ساختاری و معنایی واژگان در این سه زبان به این دلیل است که این زبان ها اصل واحد سامی دارند. عبارت «قوامون علی النساء» و «فضل» نیز که توسط ساوما به صورت ذوقی و احساسی به ترتیب ترجمه به «به پا خاستن برای زنان و دفاع از ایشان» و «از دو جنس متفاوت بودن» شده، بر این اساس، ترجمه ای اشتباه بوده و آنچه محققان مسلمان در ترجمه و تفسیر آن آورده اند، صحیح می باشد.