تاثیر 12 هفته تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح سرمی NGF در بیماران دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی

فاکتور رشد عصبی (NGF) مهم ترین عضو خانواده نروتروفین هاست که وجود آن برای رشد و حفظ فنوتیپ نورون ها و یکپارچگی عملکردی نورون های کولینرژیک ضروری است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی تاثیر تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح سرمی NGF در بیماران دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی بود.

 پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. بدین منظور آزمودنی ها به طور تصادفی به چهار گروه هوازی، مقاومتی، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. تمرین هوازی شامل سه جلسه تمرین در هفته با شدت 70 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 25 تا 45 دقیقه و تمرین مقاومتی شامل دو ست از عضلات اصلی بالاتنه و تنه و سه ست از عضلات اصلی پایین تنه با 8 تا 12 تکرار، سه جلسه در هفته بود. تمرین ترکیبی نیز شامل هر دو تمرینات هوازی و مقاومتی می باشد که سه جلسه در هفته انجام شد. قبل و بعد از دوره ی سه ماهه پژوهش از آزمودنی ها خونگیری بعمل آمد. برای مقایسه نتایج پس آزمون همراه با کنترل نتایج پیش آزمون به عنوان کوواریانس، از آزمون آماری آنکووا استفاده شد.

 نتایج نشان داد 12 هفته تمرین در هر سه گروه باعث افزایش معنی دار سطوح سرمی NGF شد. این در حالی بود که در گروه هوازی بیشترین افزایش مشاهده گردید.

 با توجه به یافته های حاضر می توان نتیجه گرفت که تمرین ورزشی منظم باعث افزایش سطوح سرمی NGF شده و احتمالا این امر از بروز نوروپاتی محیطی جلوگیری کند و یا در صورت بروز، باعث بهبود آن شود.