سطح سرمی پروتئین پلاسمایی وابسته به حاملگی- آ(PAPP-A)در سه ماهه نخست بارداری و ارتباط آن با حاملگی نامطلوب

پروتئین پلاسمایی وابسته به حاملگی- آ(PAPP-A) جفتی به عنوان یک نشانگر پره ترم برای تشخیص و پیش آگهی نامطلوب بارداری/جنینی مطرح است. بررسی ارتباط سطح سرمی PAPP-A و سلامت مادر بویژه دیابت بارداری که شایعترین پیامد بارداری است مساله مهمی است که نیاز به مطالعه دارد. از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین سطح سرمی PAPP-A طی سه ماهه اول بارداری با دیابت بارداری و سایر پیامدهای بارداری می باشد.

 در یک مطالعه کوهورت، 400 نفر از زنان بارداری که در طی 3 ماهه نخست به کلینیک‏ های مراقبت بارداری مراجعه می‏کردند، از لحاظ سطح سرمی PAPP-A ارزیابی ‏شدند. در صورتی که سطح سرمی PAPP-A آن‏ها کمتر از MoM 4/0 بود به عنوان نمونه های دارای ریسک فاکتور و گروه زنان بارداری که سطح سرمی PAPP-A آنها بیشتر از MoM 0/4 بود، نیز به عنوان شاهد قرار ‏گرفتند. در آزمودنی ها سن مادر، سطح سرمی PAPP-A، نوع زایمان، سن بارداری، محدودیت رشد داخل رحمی، پره اکلامپسی، سقط خود به خودی، و دیابت بارداری مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ‏ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه‏ ی 16 و آزمون آماری کای دو و فیشر انجام گرفت و سطح معنی‏ داری در تمام موارد 05/ 0در نظر گفته شد.

 میانگین سنی زنان باردار مورد بررسی در این مطالعه،4/74 ± 26/85سال بود. بین سطوح سرمی PAPP-A سه ماهه اول بارداری و ابتلا به پره اکلامپسی (0/003=P)، دیابت بارداری (0/039=P)، محدودیت رشد داخل رحمی (0/005=P)، و سقط خود به خودی (04/0=P) ارتباط آماری معنی دار معکوسی مشاهده شد ولی بین سطوح سرمی PAPP-A با تولد زودرس (0/102=P) و نوع زایمان (0/533=P) ارتباط معنی داری مشاهده نشد.

 یافته ‏های مطالعه‏ ی حاضر نشان داد که پایین بودن میزان PAPP-A در سه ماهه‏ی اول بارداری، به عنوان یک ریسک فاکتور احتمالی در بروز عوارض نامطلوب بارداری/جنینی از جمله پره اکلامپسی، دیابت بارداری، محدودیت رشد داخل رحمی، و سقط خود به خودی مطرح می باشد و لازم است مطالعات دقیق تری صورت گیرد.