متیل جاسمونات ومقاومت به بیماری بلایت خوشه ی گندم ایجاد شده به وسیله ی قارچ Fusarium graminearum

در این تحقیق تعاملات بین بیمارگر Fusarium graminearum و گندم  شامل تغییر در میزان فعالیت چند آنزیم آنتی اکسیدانی و تغیر در سطح بیان ژن‏های , PR2 (b,1-3gluconase),  PR3 (chitinase), و PR4 (wheatwin)مورد بررسی قرار گرفت. از رقم گندم تجن، آزمایش در شرایط کشت آزمایشگاهی و گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. محلول پاشی اندام هوایی گیاه توسط متیل جاسمونات با غلظت های 200، 400 و 600 میلی گرم در میلی لیتر و یک، سه وپنج روز پس از مایه زنی با اسپور قارچFusarium graminearum (غلظت 105 اسپور در هر میلی لیتر) انجام گرفت. همچنین اثر بازدارندگی متیل جاسمونات روی رشد پرگنه ی قارچ در غلظت‎های مختلف بر روی محیط کشت PDA بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان تولید فنلکل و آنزیم‎های پراکسیداز، پلی‏فنل اکسیداز، گایاکول پراکسیداز سه روز بعد از الودگی در غلظت 600 میلی گرم در میلی لیتر به بالاترین مقدار خود رسیده ولی  بعد از پنج روز کاهش معنی‎داری نشان داد. بررسی بیان ژن‎ها در بازه ی زمانی 3 روز بعد از آلودگی نشان داد که ژن بتا 1،3 گلوکوناز و کیتیناز به ترتیب بالاترین و پایین ترین سطح میزان بیان را داشته اند. بررسی اثر بازدارندگی رشد قارچ بوسیله ی متیل جاسمونات نشان داد که این ماده در غلظت 600 میلی گرم در میلی لیتر بیشترین بازدارندگی را دارا می‏باشد. نتایج بدست آمده بیانگر این است که کاربرد خارجی متیل جاسمونات به عنوان القاگر شیمیایی در ایجاد مقاومت گیاه در برابر بیماری بلایت خوشه ی  گندم می‏تواند در مدیریت مبارزه با ییماری مورد توجه قرار گیرد.