دیاژنز و تاثیر آن بر کیفیت مخزنی سازند آسماری در میدان نفتی آغاجاری، جنوب غرب ایران

سازند آسماری سنگ مخزن اصلی میدان نفتی آغاجاری بوده که از حدود 400 متر سنگ آهک، دولومیت و میان لایه های ماسه سنگی تشکیل شده است. مطالعه 1200 متر مغزه حفاری، 2800 برش میکروسکوپی، 12 آنالیز میکروسکوپ الکترونی و 125 آزمایش معمولی مغزه های حفاری در پنج چاه مغزه دار این میدان نشان می دهد که سازند آسماری تحت تاثیر فرایندهای دیاژنزی مختلف شامل میکریتی شدن، فشردگی، سیمانی شدن، ایجاد شکستگی، انحلال و دولومیتی شدن قرار گرفته است. بعضی از این فرایندها (مثل انحلال، دولومیتی شدن و شکستگی) تاثیر سازنده بر کیفیت مخزنی داشته و باعث ایجاد طیف وسیعی از انواع تخلخل شامل تخلخل های حفره ای، بین بلوری و کانالی در قسمتهای بالایی سازند آسماری شده اند. فرایندهای دیاژنزی مخرب (مانند میکریتی شدن، فشردگی و سیمانی شدن) سبب تخریب فضاهای خالی شده و قسمت های پایینی سازند آسماری (به ویژه زون پنج) را به واحدهای غیر مخزنی تبدیل کرده اند. موقعیت داده های تخلخل و تراوایی بر روی دیاگرام لوسیا نشان می دهد که ماسه سنگها و کربنات های در بالای رده 1 نمودار دارای تخلخل بین دانه ای، کیفیت مخزنی بسیار خوبی دارند و همواره در بالای رده های سه گانه این نمودار قرار می گیرند. نمونه های دارای شکستگی عمدتا قرار می گیرند که نشان می دهد شکستگی ها تغییر چندانی در تخلخل ایجاد نمیکنند، اما باعث افزایش چشمگیر تراوایی میشوند. دولومیت ها و نمونه های دارای تخلخل حفره ای بالا قرار گرفته اند. توالی پاراژنزی سازند آسماری نشان دهنده این است که فرایندهای دیاژنزی همزمان با رسوبگذاری نیز در رده های 2 و 3 نمودار) تخلخل زیاد و تراوایی نسبتا در کف دریا، پس از رسوب گذاری در طی تدفین کم عمق تا عمیق و بالاآمدگی اتفاق افتاده اند. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند در شناسایی زون های مخزنی، افزایش تولید از سازند آسماری و عملیات ازدیاد برداشت در میدان موثر باشد.