کانی شناسی، زمین شیمی و منشا کانسار بوکسیت کارستی باگوشی، شمال غربی استان فارس، ایران

کانسار بوکسیت کارستی باگوشی در 37 کیلومتری شمال باختر شهر مصیری فارس و در ناحیه زاگرس چین خورده قرار داشته و از بالا به پایین شامل افق های بوکسیت قرمز، پیزولیتی، قهوه ای، برشی و یک افق کائولینیتی است که بر روی سازند سروک قرار دارند. بوهمیت، کائولینیت، هماتیت، پیروفیلیت، آناتاز، کلسیت و دیاسپور از کانی های اصلی تشکیل دهنده کانسار می باشند. بافت کانه ها پیزولیتی، پیزولیتی- اوولیتی و تخریبی همراه با ماتریکس پلیتومورفیک و میکروگرانولار است. افق های بوکسیتی بر اساس شرایط پایداری کانی های اصلی، در محیطی با چیرگی آب های سطحی اسیدی و اکسایشی تا آب های زیرزمینی قلیایی و کاهشی پدید آمده اند. مشاهدات میکروسکوپی شامل ماتریکس پلیتومورفیک و بافت پیزولیتی و اووئیدی، شکستگی های شعاعی در پیزوئیدها، رشد پوسته های ساده پیرامون هسته پیزوئیدهای قبلی و پیزوئیدهایی با پوسته های بدون شکستگی شعاعی و دایره ای، نشانگر پدیداری برجازاد و تکه های شکسته شده پیزوئیدها، پیزوئیدهای دگرزاد و تکه های تخریبی بیانگر ترابرد مواد بوکسیتی هستند، ازاین رو منشا مواد بیشتر برجا است که در برخی قسمت ها به طور محلی دستخوش ترابرد و باز نهشت در فرورفتگی های کارستی شده اند. محاسبات تغییرات جرم برحسب عنصر نامتحرک Ti نشان می دهد که Si، Fe، Mg، K، Na از سیستم هوازدگی فروشویی شده؛ Al، Zr، V، Th، Nb و Ba و REEs به ویژه LREE غنی شده و Hf، Ta، Co، Rb، Cs، Be و U نسبتا نامتحرک بوده اند. جدایش شدید LREEs و HREEs، غنی شدگی آشکار REEs در کانسنگ ها نسبت به سنگ مادر، بی هنجاری منفی Eu و بی هنجاری منفی ضعیف Ce از ویژگی های رفتاری REEs در نهشته بوکسیت باگوشی است.