بررسی رابطه خودتنظیمی و عزت نفس با تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

این پژوهش به منظور تعیین رابطه خودتنظیمی و عزت نفس با تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه نظری انجام شد.
روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی - همبستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر متوسطه نظری (دوره دوم) شهر خوی، به تعداد 1933 نفر (مشغول به تحصیل در 13 مدرسه) تشکیل می دادند. نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان به طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ایبه تعداد 322 نفر انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت (1990) عزت نفس آیزنک (1987) و تعلل ورزی سولومون و راث بلوم (1984) که از روایی و پایایی معتبری برخوردار بودند، استفاده شد. بااین وجود جهت حصول اطمینان مجددا روایی صوری آن توسط اساتید متخصص تایید و پایایی پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 824/0، 895/0 و 874/0 به دست آمد.
تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دختر با خودتنظیمی (266/0-) و عزت نفس (408/0-) آنان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد (01/0>P). همچنین رابطه منفی معنی داری بین تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان با راهبرد شناختی (01/0>P، 321/0-=r) و راهبرد فراشناختی (05/0>P، 117/0-=r) مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که متغیرهای خودتنظیمی (23/0-=β) و عزت نفس (38/0-=β) به طور معنی داری تعلل ورزی دانش آموزان را پیش بینی می کنند (01/0>P).
آموزش راهبردهای خودتنظیمی و افزایش عزت نفس در دانش آموزان دختر می تواند نقش موثری در کاهش تعلل ورزی آنان داشته باشد.