بازتاب حضور زن در دوبیتی های عامیانه شهرستان سوادکوه

زن به عنوان نیمی از جمعیت جهان و عنصر زایای آفرینش، مدام زیر ذره بین و بی مهری مردان و حکومت های برآمده از آنان بوده است. در اسطوره ها و افسانه های ملل مختلف نسبت به این جنس لطیف، بی مهری های فراوانی شده است. چه بسا برای دور نگه داشته شدن از مواهب زندگی، دچار حبس و تبعید گشته یا برای اثبات وجود خویش آزمون های خطرناکی را از سر گذرانده است. دوبیتی های عامه، یکی از دل انگیزترین قالب های شعری ادبیات عامیانه است که مخاطب تمام گویش های ایران، می تواند به آسانی با آن ارتباط برقرار کند. صداقت و بی آلایشی سرایندگان، زبان پاک و تصاویر بدیع و دلکشی که در دوبیتی های عامیانه موج می زند از این قالب شعری، قالبی دلپذیر و فراگیر ساخته است. در این پژوهش که به شیوه توصیفی- تحلیلی و روش کتابخانه ای -میدانی نگاشته شده است، سعی شده تا بازتاب حضور زن در دویست دوبیتی عامیانه شهرستان سوادکوه مورد پژوهش قرار گیرد. یافته های پژوهش، گویای آن است که زنان یا خود سراینده شعراند یا مورد خطاب واقع می شوند. حضور زن در دوبیتی ها پررنگ تر از مردان است. این حضور به دلیل دوست داشتن یا دوست داشته شدن و همین طور مادر بودن، بسیار برجسته دیده شده است. زن به عنوان معشوق از سه منظر مورد بررسی قرار گرفته است؛ زن به عنوان معشوقی چشم انتظار، معشوقی شکرگزار و معشوقی نصیحت گر. بازتاب حضور زن در نقش نفرین کننده به دلیل ستمی که بر وی رفته است، پربسامد دیده شده است. گاهی اوقات، زن خالق کارآواهاست.گاهی نیز واسطه می شود تا کاری بزرگ را  به سرانجام برساند.