اثر سطوح مختلف پوست انار بر فراسنجه های تخمیر شکمبه، تجزیه پذیری، تولید گاز و جمعیت پروتوزوا در گوسفند زل

هدف از این آزمایش بررسی سطوح مختلف پوست انار بر تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی و تجزیه پذیری شکمبه ای، جمعیت پروتوزوآ، فراسنجه های تخمیر شکمبه و در گوسفند زل بود. در این مطالعه از 3 راس میش دارای فیستولا شکمبه ای نژاد زل با میانگین وزن2/10±40 کیلوگرم و سن تقریبی 24 ماه در قالب یک طرح کاملا تصادفی، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون پوست انار) و تیمارهای حاوی سطوح 5، 10 و 15 درصد پوست انار بودند. تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی نشان داد که مقدار بخش تند تجزیه، کندتجزیه و بالقوه قابل تجزیه در تیمار شاهد نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری بیشتر بود (0/05>P). نتایج تجزیه پذیری پروتئین خام بخش تندتجزیه، کندتجزیه و بالقوه قابل تجزیه در تیمار شاهد و تیمار حاوی 5 درصد پوست انار نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری بالاتر بود (0/05>P). بالاترین میزان کل گاز تولید شده در 96 ساعت، انرژی قابل متابولیسم و قابلیت هضم ماده آلی در جیره شاهد مشاهده گردید و بین جیره های آزمایشی نیز تفاوت معنی داری وجود داشت (0/05>P). به طور کلی نتایج نشان داد که مصرف پوست انار تا سطح 5 درصد در جیره باعث ایجاد کمترین اثرات منفی روی فراسنجه های شکمبه ای مانند تجزیه پذیری مواد مغذی و جمعیت پروتوزوآ شد.