بررسی وضعیت خصوصیات فیزیکو شیمیایی خاک و زادآوری در رویشگاه های کهور ایرانی (Prosopis cineraria (L.) Druce) در جنوب ایران

هدف این پژوهش، تعیین خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاک و بررسی وضعیت زادآوری درختان کهور ایرانی در استان های بوشهر و هرمزگان و نیز تعیین مهم ترین خصوصیات خاکی موثر در پراکنش درختان و استقرار نهال های کهور ایرانی است. برای این پژوهش چهار رویشگاه طبیعی خالص کهور ایرانی با نام های چاه مبارک، نخل غانم، امانی و بهده در استان های بوشهر و هرمزگان انتخاب شدند. در هر رویشگاه پنج قطعه نمونه 25×25 متری به صورت تصادفی پیاده و نمونه های خاک در این قطعات نمونه از عمق های 5-0 و 20-6 سانتی متری جمع آوری شد. همه زادآوری موجود در قطعات نمونه بر اساس طبقات ارتفاعی (نونهال، نهال: کمتر از 10 سانتی متر ارتفاع، 25-11، 50-26، 75-51، 100-76، 130-101، 200-131 و بلندتر از 200 سانتی متر ارتفاع) شمارش شدند. داده های به دست آمده در زمینه خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاک و همچنین زادآوری در طبقات مختلف با استفاده از تجزیه واریانس یکطرفه ارزیابی شد. نتایج نشان داد که در عمق 5-0 سانتی متری مقدار آهک در منطقه های امانی و بهده به ترتیب 57/28و 80/6درصد بود، درحالی که در منطقه های چاه مبارک و نخل غانم آهک وجود نداشت. بیشترین و کمترین مقدار هدایت الکتریکی نیز به ترتیب در منطقه های چاه مبارک (ds/m 5/58) و بهده (ds/m 1/28) مشاهده شد. در عمق 20-6 سانتی متری بیشترین مقدار آهک در منطقه بهده (77/7 درصد) و سپس امانی (55/4درصد) مشاهده شد. همچنین بیشترین مقدار ماده آلی (1/24 درصد) و نیتروژن (0/12 درصد) در منطقه نخل غانم مشاهده شد. نتایج حاصل از زادآوری نشان داد که زادآوری در طبقات بررسی شده دارای تفاوت معنی داری در سطح 1 درصد در بین مناطق بررسی شده بود. همچنین مناطق نخل غانم، امانی، بهده و چاه مبارک به ترتیب دارای 3814، 1491، 2813 و 3088 زادآوری در هکتارند. در مناطق امانی و بهده هیچ تجدید حیاتی در طبقه ارتفاعی بالاتر از 200 سانتی متر مشاهده نشد. براساس نتایج، مهم ترین عوامل موثر در پراکنش کهور ایرانی به ترتیب سیلت، شن، پتاسیم و رس است. همچنین نیتروژن عامل مهمی در استقرار زادآوری درختان کهور ایرانی است، درحالی که آهک و هدایت الکتریکی تاثیر منفی بر زادآوری درختان کهور ایرانی دارند که باید در زمینه جنگل کاری این گونه مدنظر قرار گیرد.