نقش خانواده در تربیت تفکر فلسفی در آموزه های اسلامی از منظر امام علی (ع)

تفکر فلسفی، رویکردی کل گرایانه و وحدت خواهانه برای پیداکردن پاسخ حقیقی برای رسیدن به اشباع حس هستی شناسی (ارتباط با خدا، باخویشتن، با جهان هستی و با همنوع خود) را می باشد. نهاد خانواه به عنوان نخستین و اصلی ترین رکن جامعه که هویت فرد در آن شکل گرفته و تقریبا وابسته است. اشتغال، ازدواج، مهاجرت، قهر، طلاق و حتی مرگ نمی تواند ریشه های فرد را از خانواده بگسلد و هویت مستقل افراد هرگز به معنای انزوا و جدایی از خانواده نیست، بلکه به افزایش تاثیرگذاری از آن تلقی می شود. تحکیم و سالم سازی روابط خانوادگی و جلوگیری از توسعه انواع گسیختگی های سیاسی اعتقادی و به خصوص گسیختگی های نسلی و جنسی را می تواند سلامت خانواده تامین کند. نقش والدین نقش سازندگی، هدایت و ادای حق کودک و سرانجام آمادگی یافتن برای ورود به حیات اجتماعی به عنوان عبد صالح است. امام علی (ع) در نامه 31 نهج البلاغه به این موضوع مهم پرداخته اند. این مقاله با مراجعه به منابع کتابخانه ای و به روش تحلیلی - استنتاجی نوشته شده است و درصدد پاسخ به این سوال که: «نقش خانواده در تربیت تفکر فلسفی بر مبنای سخنان امام علی (ع)» چیست؟ می پردازد.