بررسی فضایی تحقیق و توسعه داخلی و سرریز فناوری بر شدت انرژی در استان های ایران

هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر عوامل فناوری بر شدت انرژی  29 استان ایران با بهره گیری از مدل فضایی طی دوره  1386 تا 1394است . برای این منظور از متغیرهای تحقیق و توسعه بومی ، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، صادرات و واردات به عنوان عوامل فناوری موثر استفاده شده است. روش تحقیق این پژوهش  مدل دوربین فضایی(SDM)  است که بعد از انجام آزمون های مربوطه تعیین و  برآورد شده است. نتایج حاکی از آن بود  که از بین عوامل فناوری ، تحقیق و توسعه داخلی و واردات نقش مهم و غالب در کاهش شدت انرژی داشته است. اما سرمایه گذاری مستقیم خارجی نتوانسته تاثیر بسزایی در کاهش شدت مصرف انرژی داشته باشد. متغیرهای کنترل؛ قیمت انرژی ، ساختار اقتصادی و شهر نشینی  نیز تاثیری مطابق ادبیات نظری(به ترتیب مثبت، منفی و منفی) بر شدت مصرف انرژی داشته است. بنابراین با توجه به نتایج  توصیه می شود با افزایش سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه و واردات موجبات کاهش شدت انرژی را فراهم آوردند همچنین باتنظیم قیمت انرژی و با سیاستگذاری توزیع صنایع در سطح استان در کاهش صنعتی شدن شهرها و کاهش شهرنشینی و از این طریق کاهش شدت انرژی موثر واقع شوند.