پیش بینی کارکرد اجرایی برنامه ریزی بر اساس استرس مزمن و حساسیت پردازش حسی در بیماران مالتیپل اسکلروزیس

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی کارکرد اجرایی برنامه ریزی براساس استرس مزمن و حساسیت پردازش حسی در بیماران مالتیپل اسکلروزیس است.

نمونه ای مشتمل بر 100 بیمار مولتیپل اسکلروزیس انجمن ام اس ایران به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و دو مقیاس استرس مزمن و حساسیت پردازش حسی و آزمون های نوروپسیکولوژیک برج لندن را تکمیل  کردند،  سپس داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 17 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.

تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام نشان می دهد که در میان زیر مقیاسهای حساسیت پردازش حسی؛ تنها زیر مقیاس آستانه حسی پایین پیش بینی کننده عملکرد و زمان برنامه ریزی بود  بطوریکه آستانه حسی پایین  27 درصد واریانس عملکرد برنامه ریزی را پیش بینی کرد(p<0/001) و با ورود استرس مزمن به مدل در گام دوم، آستانه حسی و استرس مزمن همزمان 37 درصد واریانس عملکرد برنامه ریزی را پیش بینی کردند(p<0/001). همچنین متغیر آستانه حسی پایین 27 در صد واریانس زمان برنامه ریزی را پیش بینی کرد(p<0/005)که با ورود متغیر استرس مزمن به مدل در گام دوم، به 33 در صد افزایش یافت.

 در تبیین یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت،  استرس مزمن  به ترشح هورمون استرس  می انجامد این هورمون هیپوکامپ و نواحی فرونتال مغز را مختل می کند این منطقه از مغز مسئول فیلتر کردن اطلاعات بی ربط و تدوین استراتژی برنامه ریزی و حل مسئله هستند. آستانه حسی پایین نیز باحذف و بازداری محرکات، به اختلال در پردازش اطلاعات و آسیب در فرآیند برنامه ریزی  منجر می شود.